ณ ศูนย์อบรมวัดลำโพ จังหวัดนนทบุรี มีอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนน้องใหม่ ที่นั่ง
สมาธิ(
Meditation)ดีสุดๆ ขอส่งผลปฏิบัติธรรมมาดังนี้
1.กัลฯณัฏฐณิชา จันทาโยธิน
กัลฯณัฏฐณิชา จันทาโยธิน
เธอเล่าว่า “นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ลูกมาบวช แต่ก่อนไม่เคยเข้าวัด ทำ
บุญอะไรเลย ศีลห้าก็ลำดับไม่ถูก พอวันแรกที่ลูกเริ่มนั่งสมาธิ ลูกรู้สึกปวดหัว ปวดขาจนเป็นตะคริว รู้สึกทรมานร่างกาย อีกทั้งยังคิดไปในเรื่องต่างๆนานาเยอะแยะไปหมด แต่พอใจนิ่งลงบ้าง ก็เห็นแสงสว่างวูบวาบเข้ามา แล้วก็หายไป แล้วก็เห็นแสงสว่างเหมือนดวงไฟ แต่ลูกเห็นนอกตัวอย่างนี้อยู่สามวัน ซึ่งลูกพยายามเท่าไรก็ไม่เห็นอยู่ในท้องสักที จนลูกรู้สึกถอดใจ ไปพูดกับพี่เลี้ยงว่า...สงสัยลูกไม่มีบุญ กรรมมันยังบังอยู่ คนอย่างลูกคงไม่เห็นแล้วล่ะ พอลูกคิดอย่างนี้ มันก็เหมือนหมดอาลัย
ตายอยากค่ะ...
จนวันรุ่งขึ้น เช้าวันอาทิตย์ที่ 19
-ธันวาคม พ.ศ.2553
-ที่ผ่านมา ที่ศูนย์ก็เปิดถ่ายทอดสดนั่งสมาธิที่
หลวงพ่อนำครั้งแรก ลูกก็ปล่อยใจตามเสียง คือ ทิ้งทุกอย่างวางทุกสิ่ง ไม่สนใจว่าจะเห็นอะไรมาอยู่ในท้องได้หรือไม่ ทำอย่างนี้จนใจมันเกลี้ยงๆว่างๆ จนไม่มีเรื่องอะไรเข้ามาในหัวเลย แล้วอยู่ๆก็มีดวงแก้วขนาดเท่าส้มปรากฏขึ้นเองที่ศูนย์กลางกาย เป็นดวงแก้วที่ใสอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน มีแสงสว่างที่ทำให้ตาลูกไม่ทรมานเวลามอง แต่มองแล้วรู้สึกเย็นมีความสุข พอลูกมองไปอย่างนิ่งๆเรื่อยๆ เสียงหลวงพ่อก็พูดว่า...สัมมาอะระหัง ดวงแก้วเท่าลูกส้มของลูกก็สว่างวาบขึ้นกว่าเดิมอีก และพอหลวงพ่อพูดคำว่า...สัมมาอะระหัง อีกทีไร...ดวงแก้วก็จะสว่างวาบแบบนี้อีก เป็นอย่างนี้ถึงสามครั้ง...
พอสิ้นเสียงนำนั่งสมาธิของหลวงพ่อ ลูกก็มองดวงแก้วต่อไปอย่างนิ่งๆ แล้วอยู่ๆดวงแก้วก็ขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ขยายใหญ่จนคลุมตัวลูก และขยายจนตัวลูกเองเข้าไปอยู่ในดวงแก้ว ซึ่งแสงของดวงแก้วเหมือนแสงของเพชรที่สวยงามเหลือเกินค่ะ สวยจนน้ำตาของลูกมันไหลออกมาเอง มันปลื้มอย่างที่ไม่เคยเจอมาเลยในชีวิต ตอนนั้นลูกพยายามกลั้นไม่ให้น้ำตาไหล เพราะอายคน กลัวเขาจะหาว่าลูกมี
ปัญหาอะไร ทำไมมาร้องไห้แบบนี้ แต่ลูกก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่จริงๆ จนพอเสียง...สัพเพฯ ดังขึ้น ลูกก็ยังไม่อยากลืมตาเลย เพราะมันทำให้ลูกรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก ไม่รู้จะเปรียบเทียบกับอาการอะไรในโลก รู้แต่ว่า...มันสุขจนเกิดความรู้สึกปรารถนาดีกับทุกคนบนโลกขึ้นมาอย่างจับใจ เพราะปกติที่ลูกเคยทำบุญใส่ซอง 10-20
-บาทมาบ้าง แต่ลูกก็ยังไม่ค่อยคิดอยากจะแบ่งบุญอะไรให้ใครเลย แต่พอลูกนั่งสมาธิแล้วมีอาการปลื้มขนาดนี้ จิตมันเกิดอยากจะแบ่งบุญให้กับทุกคน แบ่งให้สรรพสัตว์ทั้งหมด คือ ตั้งแต่เกิดมา...ลูกก็เพิ่งเคยมีความรู้สึกแบบนี้...
กัลฯณัฏฐณิชา จันทาโยธิน
จากที่เมื่อก่อนลูกไม่รู้ว่าตัวบุญตัวบาปเป็นอย่างไร ตอนนี้ถ้ามีคนมาถามลูก ลูกอยากจะบอกว่า ตัวบุญ คือ กระแสและพลังอย่างหนึ่งที่มาอยู่ที่ใจลูก แล้วทำให้ลูกมีความสุขมาก และเป็นความสุขที่แตกต่างจากความสุขบนโลกที่ลูกเคยเจอ ตอนนี้ลูกรู้สึกว่าตัวเองบริสุทธิ์ขึ้นเหมือนถูกชำระล้างคราบไม่ดีที่ฝังในออกจากตัว...
หลวงพ่อค่ะ ลูกขอกราบขอบพระคุณหลวงพ่อมาก ที่จัดโครงการอย่างนี้ขึ้นค่ะ เพราะลูกคิดว่าถ้าคนล้านคนรู้สึกอย่างลูกหมดพร้อมๆกันในตอนนี้ ประเทศไทยก็คงจะสงบสุขไม่น้อยค่ะ”
2.กัลฯฉลวย สะอาดอ่ำ
กัลฯฉลวย สะอาดอ่ำ
เธอเล่าว่า “ก่อนมาบวชได้ฝึกสมาธิสายพุทโธกับยุบหนอพองหนอมาก่อนค่ะ แต่พอมาบวช พระ
อาจารย์ก็ให้นั่งสมาธิโดยให้นึกถึงดวงแก้วที่กลางท้อง ซึ่งก็ไม่รู้หรอกค่ะว่านั่งสมาธิแต่ละวิธีมีข้อแตกต่างกันอย่างไร แต่ไหนๆมาบวชที่นี่แล้ว ก็ต้องทำตามแบบที่นี่ไปก่อน แต่พอทำตามไปสองวันแรก อยู่ๆใจมันก็เกิดสงบลง รู้สึกโล่งๆว่างๆ รู้สึกจิตใจมันไม่คิดอะไรเลย แล้วลูกก็เห็นแสงสว่างมาปรากฏอยู่นอกตัว ตรงระหว่างหน้าผาก แล้วแสงสว่างนั้นก็เปลี่ยนเป็นดวงกลมใสขึ้นมา บางครั้งดวงที่อยู่ตรงหน้าก็เปลี่ยนเป็นองค์พระบ้าง...
กัลฯฉลวย สะอาดอ่ำ
แต่ตอนที่ลูกเห็น ลูกก็รู้สึกว่าอยากจะให้ภาพที่เห็นนั้นมาเกิดขึ้นที่กลางท้อง แบบที่พระอาจารย์ท่านแนะนำค่ะ แต่ลูกก็ยังทำไม่ได้สักทีค่ะ ซึ่งลูกก็พยายามทำทุกวิถีทาง คือ นึกให้อยู่กลางท้อง แต่ก็เห็นภาพข้างหน้าอยู่ดี จนลูกรู้สึกหมดหนทางแล้วค่ะ จึงลองวิธีใหม่ คือ ปล่อยใจนิ่งๆว่างๆ แล้วอธิษฐานกราบขอ
บารมีพระเดชพระคุณ
หลวงปู่วัดปากน้ำภาษีเจริญ หลวงพ่อ คุณยายอาจารย์ว่า...ขอให้ลูกได้มีบุญ ได้เห็น
ธรรมะที่กลางท้องกับเขาบ้าง...
ทั้งๆที่ลูกก็เพิ่งรู้จักท่านจากการเล่าของพระอาจารย์ แต่พอลูกอธิษฐานอย่างนี้สักครู่ อยู่ๆใจมันก็เกิดสงบโล่งๆขึ้นมา แล้วก็เห็นดวงสว่างกลางท้องขนาดเท่าผลส้ม พอเห็นเช่นนั้น ลูกรู้สึกมีความสุขมากเลยค่ะ ทั้งปีติ ชื่นใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเลยค่ะ”
3.กัลฯสมร คุ้มปกครอง
กัลฯสมร คุ้มปกครอง และ น้องเมย์
เธอเป็นคุณแม่ลูกติด ที่พาลูกสาววัยแปดขวบ คือ น้องเมย์ ตามมาบวชด้วย ซึ่งก็มีผลการปฏิบัติธรรมดีมากทั้งคุณแม่คุณลูก โดยที่คุณแม่เล่าว่า “นั่งครั้งแรก ก็วางใจนิ่งๆ ไม่คิดอะไร ถ้าฟุ้งก็จะภาวนา...สัมมาอะระหัง ภาวนาจนรู้สึกไม่อยากภาวนา แล้วก็จะหยุดภาวนา พอผ่านไปสักยี่สิบนาที ก็จะเห็นดวงแก้วขึ้นมาแบบแวบๆ ขนาดเท่าลูกปิงปอง บางทีก็เห็นเป็นองค์พระ ตอนเห็นมันทำให้ใจมีที่เกาะ ทำให้เรารู้สึกโล่ง เบาสบายและมีความสุขมากๆค่ะ”
กัลฯสมร คุ้มปกครอง และ น้องเมย์
ส่วนน้องเมย์ ก็นั่งนิ่งมาก นั่งนิ่งได้นานผิดจากเด็กทั่วไป แถมไม่หยุกหยิกเลยค่ะ ก็เลยเข้าไปถามน้องเมย์ว่า “ทำไมหนูไม่หยุกหยิก”-น้องเมย์ก็ตอบว่า...เธอเห็นดวงแก้วสวยมาก แล้วก็ยกมือกำให้ดู บอกว่า “มีขนาดเท่ากำมือของหนู มีแสงด้วยเหมือนหลอดไฟ พอมองแล้วก็มีความสุข บางทีเห็นลูกแก้วแล้วก็เห็นองค์พระด้วย มีความสุขอย่างนี้ ทำให้หนูตามแม่มาบวชสองครั้งแล้วค่ะ”
************************
Online: 1
Visits: 74,880
Today: 6
PageView/Month: 156
ด้วยความปราถนาดีจาก "สยามทูเว็บดอทคอม" และเพื่อป้องกันการเปิดเว็บไซต์เพื่อหลอกลวงขายของ โปรดตรวจสอบร้านค้าให้แน่ใจก่อนตัดสินใจซื้อของทุกครั้งนะคะ อ่านเพิ่มเติม ...
